Türkiye’nin İsim Haritasının Temeli Olarak Ehl-i Beyt Sevgisi

Bir toplumdaki kültürel olgular ve görünümler, ilk bakışta büyük bir çeşitlilik sergilemektedir.Ancak görünürdeki bu çeşitlilik ve kaotik durum derinlikli bir analize tabi tutulduğunda,geri planda belirli kalıpların var olduğu ve toplumsal yaşama çekidüzen getirdikleri anlaşılmaktadır.Bu önerme, yapısalcı ve semiyotik kuramın özünü teşkil etmektedir. Kültür sosyolojisindeyapısalcı ve semiyotik yaklaşım, deterministik güçlü kuramlar ile zayıf kuramlararasında bir yerde durmakta ve kültürel olguları, topluma dolaylı olarak etki eden “derin yapılar”olarak çözümlemektedir.Bu makale, Türkiye’nin “isim haritası”nı yapısalcı ve semiyotik bir çözümlemeye tabi tutmaktave ne tür derin yapıların isimlerde görülen çeşitliliğe çekidüzen getirdiğini araştırmaktadır.Türkiye’nin isim haritasının “merkezî eğilimleri” üzerinden yapılan çözümlemeler, bizi oldukçailginç bir sonuca götürmekte ve gerçekten de şahıs isimlerinde görülen kaotik yapınınderinden işleyen bir mekanizma tarafından yönlendirildiğini ortaya koymaktadır. Gerekisimlerin kökenleri, gerekse yan yana dizildiklerinde verdikleri toplu izlenim, bu mekanizmanınEhl-i Beyt kavramıyla çok yakından alakalı olduğunu göstermektedir. Başka bir deyişleTürkiye’de çok sık kullanılan şahıs isimleri gerçekte Ehl-i Beyt isimlerden başkası değildir. Bugerçek Türkiye toplumunun ortak paydası hakkında da bize bir fikir vermektedir. Diyebilirizki Ehl-i Beyt sevgisi Sünni olsun, Alevi olsun Türkiye toplumunun ortak paydasını oluşturmaktadır.Anahtar Kelimeler: İsim Haritası, Türkiye, Ehl-i Beyt, Semiyotik, Kültür Sosyolojisi